Gebrek aan planning

Collega Fröhlich en ik zitten in één van de vijfsterrenhotel van een cliënt van ons. Deze cliënt bezit een keten van dit soort hotels, en is puissant rijk.

Alleen de ingang al. De apentemmer achter de receptie noemt zich bijvoorbeeld de “lobby ambassador” Ja met zulke namen smaakt de koffie een stuk beter en valt de prijs ad zes euro een stuk makkelijker te verdedigen .
Cliënt, Hankie Lam, maakt intussen zijn entree in een ruitjesbroek en een volstrekt nieuw kapsel. In plaats van de scheiding links zit die nu rechts. En het is geverfd.De man is niet alleen rijk maar het arrogantie peil is even hard met de financiële rijkdom mee gegroeid

‘Kunnen wij even snel ter zake komen, heren? Ik heb namelijk haast en..’
‘Is dat zo ?, vraagt Fröhlich. ‘Gebrek aan planning van uw kant wil anders nog niet zeggen haast van mijn kant,ja! Waar moet u trouwens naar toe? Aan uw ruitjesbroek te zien naar een partijbijeenkomst van de VVD-club.’ Fröhlich heeft van die dagen..
‘Niet dat het je wat aan gaat, maar nee, ik heb een golfafspraak met de burgemeester.’
‘Wie zei ook alweer dat golfen knikkeren is voor rijke mensen die te lui zijn om te bukken? Als u haast hebt moet u even gaan zitten zeiden de Chinezen al, meneer Lam.’

Voor hij kan antwoorden komt de “gerant” naar onze tafel en vraagt wat wij willen “gebruiken”
‘Ik ben geen gebruiker,’ antwoordt Fröhlich. ’Maar meneer Lam blieft wellicht wel een lijntje.’
Geschokt stilzwijgen IJzig ook. Daarom vraag ik maar aan de “gerant” waarom hij handschoentjes aan heeft want zo koud is het toch niet binnen.
‘Dat is voor de hygiëne,’ legt hij uit. ’Want soms raak je per ongeluk het voedsel wel eens aan. Vooral het vlees is erg gevoelig voor bacteriën.’
‘Wat een merkwaardig standpunt,’ zegt Fröhlich. ‘Koeien schijten toch ook over hun eigen vreten?’

Heer Lam is de verstandigste en negeert terecht collega Fröhlich en overhandigt mij een envelopje met inhoud. Lam doet zijn betalingen nogal eens wat “schoorsteenveeg-kleurig gerelateerd” zal ik maar zeggen.
Fröhlich staat op en loopt naar het toilet.

‘Die collega van u, die Fröhlich, wat is dat voor een rare snijboon?,’ vraagt Heer Lam. ‘Ik bedoel maar, met opmerkingen zoals die van hem run je niet erg lang een accountantskantoor.’
‘Maakt voor Fröhlich toch niet uit,’ merk ik op. ’Als het accountantskantoor failliet gaat neemt hij de zaak van zijn vader over. Het werk dat er aan vast zit gaat allemaal automatisch. Hoeft hij weinig aan te doen.’
‘O??? En wat doet zijn vader dan, van Gellekom?’
‘Rentenieren, meneer Lam..’