Alleen als honden vlooien hebben (Uit de Wiebe kronieken)

Voor zijn huis staat mijn buurman Wiebe, die lijdt aan het syndroom van schriftelijke gilles de la tourette en daarnaast autistisch is.

Hij staat op één been voor zich uit te staren terwijl hij tegelijkertijd een bak kreeftensalade naar binnen werkt. Ik vraag waarom hij zo staat.

‘Omdat ik dan beter kan nadenken,’ legt hij uit. Dat leerde ik overigens van een gehandicapte flamingo.. Die stond ook zo. Ik wil mij inleven in het gevoelsleven van de flamingo. Wist je trouwens dat Flamingo’s zo roze zijn omdat ze kreeft eten?’. en hij neemt nog een hap van zijn kreeftensalade.’Wist je trouwens dat Jezus gestorven is voor onze zonden zodat wij op onze vrije paasmaandag in de file kunnen staan naar een woonboulevard? Wist je niet hé? Topgozer toch, die Jezus? ‘

Ik knik. Wat moet je anders. Je weet dat het kan bij Wiebe, maar je ziet het niet aankomen..

‘Kijk,’zegt Wiebe en wijst op een vrouw iets verderop die haar hond aan het uitlaten is.. De hond zit uitgebreid te schijten.’Dat is ook zoiets,’gaat hij verder. ‘Dan mag je van de overheid je hond nog wel laten schijten maar je moet het wel achter zijn reet opruimen. Omdat hondenpoep schadelijk is voor het milieu. Doe je het niet dan krijg je een boete.  

Los van het feit dat niet de hondenpoep maar de hond zelf, schadelijk is voor het milieu is het verbijsterend om te zien waarin die hondenpoep vervolgens wordt opgeruimd.

‘Hoe bedoel je?,’ vraag ik. ‘Die poep wordt toch gewoon in een zakje gepropt?’

‘Dat bedoel ik,’zegt Wiebe. ‘Het wordt in een zakje gepropt, ja! En niet in zomaar een zakje. Nee, het wordt in een PLASTIC zak gepropt. Plastic, mind you!  Er is Goddomme niets schadelijkers dan plastic!! Hoe dom kun je zijn als overheid. En dan worden die plastic zakjes ook nog in een tien meter lange strook geproduceerd zodat je ze lekker makkelijk opgerold in een kokertje aan de hondenriem kunt meenemen . In wat voor wereld leven wij in vredesnaam.

Snel gaat hij op zijn andere been staan. De vrouw met de hond passeert ons op dat ogenblik en haar hond die, los , (??) naast haar loopt schrikt van Wiebe’s onverwachte beweging en springt blaffend tegen hem op. Omdat Wiebe op één been staat valt hij op zijn rug.

‘Dat doet hij anders nooit hoor, meneer,’ zegt de vrouw. ‘Alleen als ze schrikken van mensen.’

Wiebe knikt, staat op, grijpt de hond in één beweging in zijn nekvel en slingert hem in de prutsloot tegenover ons.

De mond van de vrouw spert wagenwijd open, maar haar gil blijft ergens tussen verbijstering en ongeloof in haar keel steken.

Wiebe veegt zijn handen af , gaat weer op één been staan en zegt:’dat doe ik anders nooit hoor. Alleen als honden vlooien hebben.’

Dat logische denken van Wiebe. Wordt nog steeds te veel onderbelicht..

Boeddha heeft het nakijken...

Om mijzelf een beetje uit de depressieve naweeën van voortdurende berichten over terroristische aanslagen omhoog te trekken heb ik een nieuwe formule gevonden.

Ik zweer het. Een nieuwe formule van positiviteit en echte ouderwetse vergevingsgezindheid

En dat allemaal in de persoon van Nathan Rutjes….

Nathan Rutjes??? Jazeker, Nathan Rutjes. Onbekend? Zoek hem op op google en onderga zijn verwarmende,  genezende uitstraling. Hij is profvoetballer bij Roda JC en als je hem kent vraag je je af wat hij in dat ongekend egoïstische wereldje te zoeken heeft

Oké, je moet even door zijn uiterlijk heen kijken want zijn kapsel lijkt te zijn ontsproten uit het brein van een rechtstreeks uit een blindeninstituut ontsnapte psychedelische schapenscheerder maar als je daar eenmaal doorheen gekeken hebt resteert Goddelijke aanbidding.

Nathan is de vleesgeworden ideale schoonzoon. Ik zou zelfs zover willen gaan om hem hoger in te schatten dan de gemiddelde mens. Je zou , zonder in lachen uit te barsten, kunnen stellen: Nathan is ; half mens/half Jezus..

Nathan zegt louter lieve dingetjes. Nooit heeft iemand hem op een negatief woord kunnen betrappen. Moeiteloos neemt hij de rol over van zijn voorganger Frans Bauer. Ook al zo’n ideale schoonzoon maar die die liet zich laatst in de openbaarheid het woord verdikkie ontvallen dus die is zijn aura van heiligheid verloren. Bovendien zwemt Frans dagelijks baantjes in containers vol Chinees eten en ik weet niet of je dat nog positief kunt noemen

Maar wat zegt Nathan dan zoal? Nou, behalve het in stand houden van zijn kapsel reciteert Nathan voortdurend mantra’s voor de camera: Moeiteloos rollen zinnen uit zijn mond als:

-Super bedankt!;

-Super gaaf!!;

-dit is toch super schitterend??;

-Ohh, wat een super prachtige shirtjes hebben wij weer aan;
-terroristen zijn ook mensen..

Prachtig! En niemand die beter zijn haar onafhankelijk van zijn hoofd kan bewegen dan Nathan.

Laatst had een medespeler van Nathan een collega met een elleboog bewerkt. Een heel normaal geaccepteerd verschijnsel in de voetbalwereld. De collega liep een gebroken neus en een zware hersenschudding op. Nathan’s reactie. ‘Ach, hij deed het niet express. HEt was gewoon super toevallig dat die elleboog z neer kwam En weet je, die neus was toch al krom dus die kunnen ze nu meteen super rechtzetten. Super toch??  (??)

Hier zie je weer die positiviteit van Nathan. Iedere imbeciel kon zien dat er gericht op de neus werd ingehakt maar Nathan ziet er nog iets positiefs in. Gewledig!

Daarom heb ik alle uitspraken van Nathan Rutjes op een DVD gezet . Ik heb hier zes DVD’s gebruikt en nog heb ik al zijn positieve uitspraken niet.

En nu kijken mevrouw van Gellekom en ik elke avond naar Nathan. Voor ons geen Luke Ikink’s , Humberto Tan en Wilfried Geeneens meer. Hoe superlief die ook zijn

Toen wij na negeneneenhalf uur kijken alle DVD’s gezien hadden, zei mevrouw van Gellekom; kom, zullen we het gewoon nog een keer bekijken?

Super!

Een ding weet ik wel zeker: Na Nathan Rutjes, heeft Boeddha het nakijken.....

De filosofie van Wiebe

Als ik mijn tuin uitloop, op weg naar de drogist zie ik mijn buurman Wiebe, die lijdt aan het syndroom van schriftelijke gilles de la tourette, in zijn tuin naar de zon staan staren.

‘Heerlijk toch, van Gellekom?,’ zegt hij. ‘Ik heb vandaag papadag. Gelukkig heb ik geen kinderen van betekenis, dat maakt deze dag nóg relaxter, hahaha.’

‘En Monk dan?,’ vraag ik, doelend op zijn vijftienjarige zoon die nu bij zijn moeder in Termunterzijl woont.

Wie? Monk? Heet je nieuwe kat zo? O, by the way, valt jou de rust hier niet op?’

Ik staar hem aan. ‘Eh...rust? Hoezo.’

‘Nou,’ en hij steekt een sigaar in zijn veel te grote bek, ‘ik heb vanmorgen voor 180 euro de viool van mijn buurmeisje van zes  gekocht, je weet wel, die van drie huizen verderop.

Niet goedkoop uiteraard maar alles beter dan dat ze erop zou blijven spelen. Trouwens, over violen gesproken. Ik hoorde jou iets met violen afspelen vannacht, wat was dat eigenlijk?'
Die Zauberflöte van Mozart,'antwoord ik.
'Werkelijk? Heet het zo? Nou, ik vind het meer een naam voor een Duitse porno-acteur. Mee eens?’

‘Het was anders maar gewoon een cd van André Rieu hoor.’

‘Is dat zo?, van Gellekom?’ Wist jij dat André Rieu bij dat kampioenschap van Feyenoord in de Kuip werd gearresteerd?’

‘Nee, Wiebe. Daar heb ik niets over gehoord.’

‘Het is toch echt zo. Hij zat met een stel illegale strijkers op de eretribune. En nu we het toch over Feyenoord hebben. Weet jij wat het resultaat van het kampioenschap van Feyenoord was? Zal ik je vertellen: het resultaat was dat het uitmondde in een feest waar mensen met een full-time baan keken hoe werklozen hun uitkering de lucht in schoten....'

‘Éh..Ik ga er maar eens vandoor, Wiebe. Ik moet even naar de drogist. Vitaminen D3 kopen . Die krijg je normaal gesproken van de zon, maar die zie je hier nog maar weinig tegenwoordig.’

‘Daar heb je een punt, van Gellekom. In december was mijn nichtje jarig. Ze mocht bij mij logeren en wilde graag een frozen dekbed hebben voor haar verjaardag. Dus die heeft die nacht gewoon lekker buiten op het balkon geslapen. Dat snap je zeker wel.’

Ik snap er geen reet van Wiebe,’ reageer ik. Hij trekt zijn wenkbrauw op.

Eentje! Ik wilde dat ik dat ook kon, één wenkbrauw optrekken. Bij mij trekken ze altijd alletwee omhoog.

O ja,’ zegt hij. ‘Als ik jou was kocht ik die vitamine lekker goedkoop bij Action, of zoals ik het zelf liever noem, de rommelmarkt.’ En na die woorden dooft hij zijn sigaar in een overhemd dat aan de waslijn hangt waarna hij de nog na smeulende peuk in het kippenhok slingert.
'Dan ben je de vogelgriep voor,'zegt hij met een knipoog.

Je weet dat het geen zin heeft, maar je accepteert. Je kunt weinig anders...

Over Songfestival en overbodige honden

Wachtend op mijn lievelingsprogramma, het songfestival, de halve finale, lees ik even tussendoor in de krant.

‘Waarom lees jij de krant?, op zo’n belangrijk moment in het leven? ’ vraagt mijn collega Fröhlich, die met mij meekijkt.

Ik kijk verstoord op. ‘Eh, nou , omdat ik even geen zin heb naar jodelende imbecielen met dansers in een gorilla pak gehesen, te kijken, beste Fröhlich. Er zijn zelfs voor mij grenzen.

Intussen lees ik verder: Hoogheemraad bestuurslid Hans M zou een hondje hebben geschopt.

Het hondje zou hem grommend hebben besprongen toen Hans aan het joggen was. Bazin was boos waarna Hans ook háár stevig op haar nummer zette. En nu heeft Hans een boete gekregen.

Pardon? een boete? Een medaille heeft hij verdiend. Mag ik even een toelichting geven? Zo’n boerenfox is gewoon zo’n afgrijselijk irritante Jack Russel die altijd agressief naar benen hapt.

Zelf ben ik reeds tweemaal met mijn fiets over zo’n eng loslopend beest heen gereden en daarbij mijn schouder geblesseerd. Commentaar bazin: ‘O gossie meneer, dat doet hij anders nooit hoor…!’  

Ik kan zo’n wijf dan wel wurgen, dus begrijp ik de reactie van Hans M wel.

Toen ik de bazin toevoegde dat haar teringhond jammer genoeg zijn nek niet had gebroken, was het hek van de dam. Slechts met grote moeite kon ik  daarna 5 minuten  haar hoofd onder water houden in de naastgelegen grachtengordel..

O my God, ik hoor de verontwaardigde reacties alweer. Hoe kun je dat zeggen??  Wat ben jij voor dierenbeul?  Want je mag tegenwoordig niets slechts zeggen over honden.

Onzin! En ja inderdaad, ik heb een bloedhekel aan die volstrekt overbodige beesten. En oké, ik moet ze accepteren, maar hou die klote beesten dan aan de lijn, ja!

Frohlich wijst op de volgende songfestival act: Een Belgische zangeres die met grote schrikogen de camera inkijkt. Alsof zij net wakker is geworden uit een verschrikkelijke nachtmerrie die nog steeds niet is afgelopen. Het lijkt of ze in haar eigen flitsende lichtshow verdwijnt. Dan een Zweed die het over freaking beautiful heeft maar eigenlijk fucking bedoeld. Maar ja, dat woord mocht niet van de jury. Elkaar doodschieten in de straten daar, mag wel uiteraard.

Verder laat het songfestival zich samenvatten als een avondje amateur karaoke plegende  zang autisten met ongekend uit het lood getrokken knotjes op het hoofd.

De vraag is , waarom kijk je dan. Dat vraag ik ook aan Fröhlich die al de hele avond loopt te klagen. Fröhlich denkt even na en zegt dan:’ tja, het is net als een zeer dodelijk verkeersongeluk. Je wilt dan eigenlijk niet kijken maar je doet het toch….’

Prachtig verwoord door Fröhlich en ik luister naar het ongekend oeverloze geleuter van commentatorr Jan Smit. Maar hee, eerlijk is eerlijk, ik luister toch nog liever naar zijn commentaar dan naar zijn laatste Cd..