The Voice

Terwijl ik vanmorgen ruim twee uur mocht luisteren naar een  uitvoering op tv van het Brandenburg concerto no.1 in F major:I Allegro, door het Nederlands kamerorkest besef ik weer hoeveel mooie muziek wij eigenlijk ter beschikking hebben.

Heel wat anders dan het concert in C ongesteld waar ik nu naar zit te kijken. Een herhaling van de finale van iets dat Voice of Holland heet..

Tussen de bedrijven door kijk ik, want ik sta te strijken. En plotseling, zonder enige waarschuwing vooraf, word ik opgeschrikt door een act met lachgas. Dat blijkt later om ene zangeres te gaan die Duffy heet. Met zo'n stem kun je tegenwoordig dus een internationale carrière op de kaart zetten.

Men klapt daarna. Geen idee waarom.

Intussen blijf ik worstelen met een gekreukt overhemd dat maar kreukels blijft vertonen ,hoewel ik mij met wisselend succes volledig op de strijkbout heb geworpen.
Het concert in C ongesteld blijkt zowaar ook nog een winnaar op te leveren. Dat gaat in dit geval om een soort veelkleurige karaoke zanger die zich qua tatoeages kan meten met een Dendrelaphis pictus, oftewel de gladde slang.

Zijn stem doet mij denken aan de lokroep van een schorre dwergkameel met een geblesseerde stokstaart op zijn rug. Genoemde stokstaart vertoont overigens een treffende gelijkenis met presentatrice Wendy van Dijk, maar dit geheel terzijde.
Die Wendy van Dijk is een fantastische presentatrice . Niemand kan zo knap een goedlachse presentatrice acteren als Wendy. Ik bedoel, ze kan zo goed zorgzaam en positief lijken voor de kandidaten, dat die kandidaten juichend en vrijwillig deze talentenjacht willen verliezen.

Haar collega presentator Martijn Krabbe die net zo lekker babbelt als een door de geestelijke gezondheid opgegeven kreeft die op het punt staat in een ketel vloeibaar lood te worden afgezonken, ziet er ook buitengewoon feestelijk uit.

Hij is gekleed in iets waar veel neonlicht in is verwerkt en dat licht geeft bij elke valse noot van een kandidaat en dat zijn er nogal wat. Die valse noten ,bedoel ik.

Je moet toch echt elke schaamte voorbij zijn als je je vrijwillig in een dergelijke kermisattractie gaat vertonen.
Maar goed, smaken verschillen en ik heb gewoon mijn dag niet. Dan ga ik wartaal uitslaan.

Zijn er nog optimistische, positieve zaken te vermelden? Niet echt, tenzij je het feit dat mijn strijkbout  nog op mijn overhemd staat, positief wilt noemen.

Er zit een brandplek op het overhemd.

Ik accepteer het.

Wat moet je anders..