Den Here

Als ik ons accountantskantoor binnenloop zie ik collega Fröhlich  gespannen naar de tv kijken.

Een reportage over zwemmen. Wedstrijdzwemmen. Ik vraag mij af wie daar naar kijken. Behalve Fröhlich dan.

Het gaat hier om zwemmen voor heren. Een tak van sport waar wij, sinds van den Hoogenband, niets meer te zoeken hebben. Om het toch nog enigszins spannend te houden praat de verslaggever opgewonden over de Nederlandse kandidaat: ‘Nou, ziet u dat, hij ligt op een verdienstelijke vijfde plaats. Als hij dat kan volhouden hebben we een feestje straks.’

‘Goh, Fröhlich, wat zwemt die Hollander goed, zeg! Op plek vijf nog wel.'

‘Ja, maar hij zwemt dan ook al vanaf zijn derde,’ zegt Fröhlich serieus.

‘O? Dan zal hij wel moe zijn, anders had hij nu wel op plek vier gelegen.’

Fröhlich kijkt mij heel lang aan. 'Het is nog niet eens negen uur, van Gellekom.’

De verslaggever ratelt door: ‘O, hij zakt nu naar de zesde plaats. Jammer, maar hij doet het toch maar.’

‘Weet je waarom een duiker altijd achterwaarts vanaf een boot in het water duikt, Fröhlich? ‘

Fröhlich pakt een sigaartje. Zijn hand trilt een beetje. De spanning natuurlijk.

‘Nou? Hou mij niet in spanning, van Gellekom,'  mompelt Fröhlich.

‘Omdat hij anders voorover in de boot zou vallen.’

Fröhlich's andere hand begint nu ook te trillen.

Dan wordt er gebeld. Fröhlich staat langzaam op en loopt kreunend naar de deur. Mooi gezicht. Niemand die zo mooi kreunend naar een deur kan lopen als Fröhlich.
Frolich's hond, die altijd onder zijn bureau ligt, loopt met hem mee.

Voor de deur staat een Jehovagetuige. Dat hoor en zie ik vanachter mijn bureau omdat hij aan Fröhlich vraagt of hij wel eens van de Here heeft gehoord. En omdat hij zo'n schooltasje draagt waar mijn bet-overgrootvader ook nog mee op een schilderij staat. Wij hebben het dan over anno 1832 maar dat terzijde
‘Jazeker,’ zegt Fröhlich intussen. Grappig dat je er over begint. Ik zag de Here gister toevallig bij het zwembad.’

Getuige’s  wenkbrauw schiet omhoog.

‘Nee echt, benadrukt, Fröhlich. 'Hij is weer terug op aarde. Hij stond bij het zwembad te raaskallen dat hij de nieuwe verlosser was.

Bewijs het maar, zeiden wij. Loop maar eens over het water, bijvoorbeeld. Dus, de "Here" stapt het water op en zakt meteen naar de bodem.

Wij lachen.

Even later kwam hij boven, schreeuwend dat het niet eerlijk was. Wat denk je dat zijn smoes was?:‘Logisch dat ik meteen zink. Toen ik de eerste keer over het water liep had ik nog niet van die grote gaten in mijn voeten.’

Die humor van Fröhlich.  Dat scherpe reageren en anticiperen op getuigen van welke club dan ook. Niemand kan dat beter.

Getuige rent struikelend weg. Fröhlich sluit de deur. Zijn hond laat een scheet.

‘Ga gauw zitten, Fröhlich ,'zeg ik. 'Er komt nu korpsballen op tv. Gemengd nog wel.'