Uit de dossiers van Accountantskantoor van Gellekom & Fröhlich (Postcode)

Samen met collega Fröhlich zit ik in de auto, op weg naar een nieuwe cliënt voor ons accountantskantoor.

Het is een cliënt die Fröhlich heeft  “binnen gehaald”.

‘Vertel eens wat over die nieuwe cliënt, Fröhlich. Is hij een beetje betrouwbaar en zo?’

‘Zeker, van Gellekom. De man is geheel bekeerd in de Here. Hij heeft God gevonden in de gevangenis.'

‘Meen je dat nou, Fröhlich ? Zat God daar dan ook vast?'

Na een uurtje rijden komen wij in een heuvelachtig gebied. De huizen lijken zoals overal op blokkendozen en ik vraag mij af of ze hier altijd gestaan hebben of dat ze met een modderstroom van een heuvel zijn afgespoeld. Veel verschil zou dat namelijk niet maken.

Dan rijden wij door een winkelstraat. Frohlich stelt voor iets te gaan eten en ik stel een portie oesters voor.

Hij kijkt bedenkelijk. ‘Hoeveel zitten er in een portie,' vraagt hij benauwd.

Twaalf, Frohlich. Wat mankeert er aan? Lust je geen oesters?'

‘Jawel, maar oesters schijnen lustopwekkend te zijn en ik heb mijn vrouw voor straf op twee dagen onthouding gezet, dus.'

‘Lustopwekkend? Wat een onzin. Ik heb er vorige week nog twaalf gegeten en maar elf ervan werkten.'

Frohlich zwijgt geschokt.

Even later zitten wij toch in het restaurant. Tot mijn spijt overigens want het is zo'n over het paard getilde tent met een Franse naam die ook nog verkeerd gespeld is.

De ober komt met een kaart en schenkt de door mij bestelde wijn in. Kennelijk is het de bedoeling dat wij proeven. In plaats daarvan houd Fröhlich zijn glas tegen het kaarslicht en zegt: ‘mooie kraag.'

‘Qu'est-ce. Qu'entendez-vous?  (Watte?? Mooie wat??),' vraagt de ober in de war omdat wij niet mee willen werken aan zijn ritueel.

‘Mooie Manchet dan?', treitert Fröhlich vrolijk door

Ober slaat zijn ogen ten hemel.

Helaas staan er, gelukkig voor Fröhlich, geen oesters op het menu. Dus bestel ik een broodje bal.

De ober kijkt mij aan. Als blikken konden doden.

Na de maaltijd zet de ober koffie voor ons neer en Frohlich vraagt of hij vòòr moet proeven.

Ober gaat er verstandig, niet op in dus neemt Fröhlich een slokje: 'neem maar weer mee, Henk, volgens mij heeft er een dooie muis in je koffiezetapparaat rondgedobberd. Tenminste, zo smaakt het.'

‘Ik heet overigens Jean-Michel,' zegt hij pruilerig.  Dan hautain: ‘Meneer heeft ervaring met muizen in koffieapparaten?'

‘Jazeker,' zegt Fröhlich. ‘Bij van Gellekom,  thuis smaakt de koffie inderdaad altijd zo.'

Ik kijk meneer Fröhlich waarschuwend aan .

Uiteindelijk krijgen wij de rekening en Jean-Michel vraagt, ‘ Creditcard? Pinnen? Contant? Hoe gaan de heren de rekening vereffenen?'

‘Wat dacht je van een duel?,' vraagt Fröhlich ontspannen.

Later komt, uiteindelijk de client niet opduiken en redelijk pissig stappen wij weer in de auto waarna   Fröhlich een cd aanzet. Het lijkt een zanger te zijn. Tenminste er komt iets uit wat in de verte op zingen lijkt.

‘Geestige dag, van Gellekom.. Vind je ook niet? Moeten we vaker doen. Nemen we wel broodjes mee want de rekening van die Franse slakkentent leek Goddomme wel op een postcode..