Tja..eh..dus..

Even een nieuwe bril halen. Soms moet dat gewoon. De opticien begroet mij , ik zou bijna willen zeggen, onderdanig. Maar wellicht verbeeld ik mij dat.

Hij heeft een krans haar om zijn hoofd. Bovenop helemaal kaal. De meeste mannen besluiten in dat geval om rigoureus de schaar in de krans te zetten. De opticien echter niet. Die blijft kennelijk vasthouden aan het idee van enig herstel op de middellange termijn.

Verder draagt hij  een pak (C&A kroonkostuum, Stijlgroep Groningen) Stropdas (blauw met kuikentjes) en afgemaakt met schoenen maat 49.5.

Hij draagt een theedoek over zijn rechterschouder. Zo’n theedoek van Zeeman ,dertig stuks voor twee euro’s

‘Meneer wil zijn ogen laten meten?’, vraagt hij handenwrijvend ‘Ik schat , vérziend?, gelet op mijn inschatting van uw leeftijd?’

‘Eh….nee,’ antwoord ik. ‘Deze meneer is bijziend, helaas. Of niet helaas natuurlijk. Meneer ziet dichtbij alles maar op afstand, weinig.’

‘Ach, kijk aan,’ zegt opticien verbaasd dat hij het mis heeft.’Komt u maar mee, gaan wij opmeten.’

Na het meetritueel zijn wij eruit en gaan wij over tot het uitzoeken van een geschikt montuur.

‘Wat had meneer in gedachten?,’  en hij pakt zonder op mijn reactie te wachten een bril uit een rek. Verwoed begint hij met de theedoek,  de glazen, die er helder uitzien,op  te wrijven.

Dan pakt hij de bril voorzichtig bij de twee poten.De glazen , van vensterglas, wijzen in zijn richting. Daarna wil hij hem op mijn neus zetten.

Ik houd hem tegen en hij kijkt mij verschrikt aan. ’ Even een time out,’ leg ik uit. ‘Waarom denkt meneer dat ik deze bril niet zelf op mijn neus kan zetten? Denkt meneer wellicht dat ik  meervoudig gehandicapt aan mijn handen ben?’’

Opticien wordt enigszins rood maar laat mij zelf de bril opzetten. Ik kijk in de spiegel en vraag om een ander montuur. Hij pakt een andere bril en begint zich weer suf te wrijven over de glazen. Daarna maakt hij, gewoontegetrouw, met de bril ,de beweging naar mijn neus.

‘Cut!, roep ik redelijk hard. ‘Wat is de volgende stap van meneer? Laat mij meneer even iets uitleggen: wanneer ik bij , ik noem maar een of ander pandjeshuis, laten wij zeggen de C&A een pak  ga passen, denkt meneer dan dat de verkoper daar, mij uitgebreid zal helpen mijn broek aan te trekken? En in sommige gevallen, bij sommige mannen van een zekere leeftijd, de luier verwisselen? Denk meneer de opticien dat echt?’

‘Sorry, meneer,’ zegt hij. Het is gewoon omdat ik dan beter het gehele plaatje van uw gezicht kan overzien. Tja.eh..dus..’

Hij pakt een andere bril uit het rek en maakt weer automatisch de beweging naar mijn neus. Net op tijd realiseert hij zich dat en overhandigt mij snel de bril. Ik pak hem aan en de bril glijdt prompt uit mijn te gladde handen. De opticiens vloer is van marmer en daar kunnen weinig brillen, tenminste de brillenglazen,  tegen. Deze ook niet. Het glas spat alle kanten op.

De opticien kijkt mij aan wrijft , bij gebrek aan een bril in zijn handen, verwoed met zijn theedoek over het gladde kale hoofd.

‘Dan zegt hij: ‘Ik wil maar zeggen; bij een pandjeshuis als C&A maakt het dus niet uit dat meneer zijn broek zelf aantrekt en dat dan de broek uit meneer’s vingers glipt. Tja eh...dus…’.