Wachtend op mijn lievelingsprogramma, het songfestival, de halve finale, lees ik even tussendoor in de krant.
‘Waarom lees jij de krant?, op zo’n belangrijk moment in het leven? ’ vraagt mijn collega Fröhlich, die met mij meekijkt.
Ik kijk verstoord op. ‘Eh, nou , omdat ik even geen zin heb naar jodelende imbecielen met dansers in een gorilla pak gehesen, te kijken, beste Fröhlich. Er zijn zelfs voor mij grenzen.
Intussen lees ik verder: Hoogheemraad bestuurslid Hans M zou een hondje hebben geschopt.
Het hondje zou hem grommend hebben besprongen toen Hans aan het joggen was. Bazin was boos waarna Hans ook háár stevig op haar nummer zette. En nu heeft Hans een boete gekregen.
Pardon? een boete? Een medaille heeft hij verdiend. Mag ik even een toelichting geven? Zo’n boerenfox is gewoon zo’n afgrijselijk irritante Jack Russel die altijd agressief naar benen hapt.
Zelf ben ik reeds tweemaal met mijn fiets over zo’n eng loslopend beest heen gereden en daarbij mijn schouder geblesseerd. Commentaar bazin: ‘O gossie meneer, dat doet hij anders nooit hoor…!’
Ik kan zo’n wijf dan wel wurgen, dus begrijp ik de reactie van Hans M wel.
Toen ik de bazin toevoegde dat haar teringhond jammer genoeg zijn nek niet had gebroken, was het hek van de dam. Slechts met grote moeite kon ik daarna 5 minuten haar hoofd onder water houden in de naastgelegen grachtengordel..
O my God, ik hoor de verontwaardigde reacties alweer. Hoe kun je dat zeggen?? Wat ben jij voor dierenbeul? Want je mag tegenwoordig niets slechts zeggen over honden.
Onzin! En ja inderdaad, ik heb een bloedhekel aan die volstrekt overbodige beesten. En oké, ik moet ze accepteren, maar hou die klote beesten dan aan de lijn, ja!
Frohlich wijst op de volgende songfestival act: Een Belgische zangeres die met grote schrikogen de camera inkijkt. Alsof zij net wakker is geworden uit een verschrikkelijke nachtmerrie die nog steeds niet is afgelopen. Het lijkt of ze in haar eigen flitsende lichtshow verdwijnt. Dan een Zweed die het over freaking beautiful heeft maar eigenlijk fucking bedoeld. Maar ja, dat woord mocht niet van de jury. Elkaar doodschieten in de straten daar, mag wel uiteraard.
Verder laat het songfestival zich samenvatten als een avondje amateur karaoke plegende zang autisten met ongekend uit het lood getrokken knotjes op het hoofd.
De vraag is , waarom kijk je dan. Dat vraag ik ook aan Fröhlich die al de hele avond loopt te klagen. Fröhlich denkt even na en zegt dan:’ tja, het is net als een zeer dodelijk verkeersongeluk. Je wilt dan eigenlijk niet kijken maar je doet het toch….’
Prachtig verwoord door Fröhlich en ik luister naar het ongekend oeverloze geleuter van commentatorr Jan Smit. Maar hee, eerlijk is eerlijk, ik luister toch nog liever naar zijn commentaar dan naar zijn laatste Cd..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten