Er zijn van die dagen dat alles verkeerd loopt. Dit is zo’’n dag. Het begint al in de supermarkt, waar ik ben op verzoek van de buurman die twee rookworsten nodig heeft. Omdat ik zelf geen vlees eet heb ik geen idee waar die dingen liggen. Ik zoek mij een bult bij de vleeswaren maar geen rookworsten. Dus vraag ik aan een medewerker waar die worsten liggen.’Bij de hagelslag,’ zegt hij vriendelijk lachend. Bij de hagelslag. Maar natuurlijk. Dat ik nou niet begrijp dat dat de enige logische plek is waar je rookworsten neerlegt.
Ik leg er twee in mijn mandje waarna een van mijn overbuurvrouwen mij op mijn schouder tikt. “Hee, van Gellekom, ik dacht dat jij geen vlees at hihihihihi.’
Vooral dat hihihihihihi, dat doet het em. Ik heb geen zijn om voor de duizendste keer te moeten uitleggen dat ik niks eet wat een gezicht heeft dus gebruik ik een andere variant: Fluisterend en schichtig om mij heen kijkend ,zeg ik; ‘tampons helpen niet meer….begrijp je wel..’ En ik geef haar een knipoog.
Verbijstering, boosheid en angst strijden om de voorrang. Boosheid wint. Ze beent snel naar de uitgang.
Ook ik loop naar de uitgang waar de kassa’s staan opgesteld en leg de worsten op de lopende band. De cassiere pakt de worsten en kijkt naar mij. ‘Hallo,’begroet ze mij. ‘ik ben een vriendin van uw dochter. U eet toch alleen maar vis? Geen vlees toch?’
Ik zucht: ‘Ja, weet je ik wil niet altijd maar weer aan viscriminatie doen, daarom koop ik af en toe een worst. Maar wees gerust hoor. Ik gebruik ze uitsluitend om gaten in mijn muur mee dicht te plamuren. Ze kijkt. Adem ingehouden. En besluit om te lachen. Besmuikt. Niet echt gemeend, maar het is iets.
Snel verlaat ik het pand. Op weg naar de naar een volgende winkel en ik smeek God op mijn blote knieën dat deze dag snel voorbij zal gaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten