Totaal aantal pageviews

donderdag 23 november 2017

Klapvee

Talkshows. Merkwaardig fenomeen. Niet eens zozeer de talkshow zelf, als wel het publiek dat daar meestal omheen zit. Als bij een voetbalwedstrijd.
Ik vraag mij dan altijd af wat zulke mensen dan denken. Mensen die daar vrijwillig gaan zitten. Dat ze dan ‘s morgens wakker worden en dat het eerste wat in ze opkomt dan is; ik ga vandaag publiek zijn bij een talkshow. Ik ga vandaag als klapvee functioneren.

En terwijl het gesprek over kernproeven, wereldoorlogen en gestoorde wereldleiders gaat zit het publiek strak voor zich uit te staren. Velen staren niet naar het geleuter aan de tafel waar de talkshow wordt gehouden maar ergens links daarvan.
Een van de gasten, een deskundige op atoomgebied,  besluit zijn betoog met een positief slot: “de kans is erg groot dat op korte termijn de bom barst.”
Zo, daar kunnen we het mee doen vlak voor het slapen gaan.

Op dat punt gekomen veert het publiek ineens klaarwakker op en applaudisseert opgetogen. Alsof de atoomdeskundige het had over het definitief afschaffen van alle soorten van belasting. En dat de zorg vanaf nu gratis is.
Ik bedoel, volgens de atoomdeskundige is de kans groot om morgen midden in een krater wakker te worden en het publiek viert dat met gefluit en vrolijk geklap.
Mevrouw van Gellekom verbaast zich over mijn, ik citeer,: “naïviteit”  ‘Er staat daar buiten beeld een zogenaamde applausmeester, van Gellekom,’ zegt ze grijnzend om mijn onwetendheid. ‘Dat is altijd zo bij tv opnames. Dan is er altijd iemand die het publiek opwarmt en zorgt voor applaus. Maar deze opwarmer kwam zeker net terug van een show met Linda de Mol. Dus dan dirigeert hij het publiek om heel vrolijk te reageren.’

De volgende gast is aan de beurt. Een van dat incestueuze clubje bekende Nederlanders dat altijd en overal om talkshow tafels zitten te mekkeren. De volgende gast is een of andere uit beeld geraakte acteur van de B--Klasse. Zo’n acteur die ooit bij toeval een paar weken in een succesvolle tv serie optrad en daar zijn tamelijk snel gegroeide arrogante gedrag aan ontleende.
Intussen behoort dat succesvolle serietje al een paar jaar tot het verleden maar dat maakt voor het arrogantiegehalte van de acteur niets uit. Hij denkt kennelijk ten onrechte dat hij zijn tanende anonimiteit kan uitstellen door in dit soort talkshows een, nog steeds,  succesvol acteur te acteren.
De man is puur camerageil. Je ziet hem bijna denken. O my god, ik wil in die camera kruipen. Hij zit nog net niet met zijn hand in zijn broek. Maar veel scheelt het niet.

En ineens begrijp ik ook waarom iemand überhaupt in het publiek bij zo’n talkshow gaat zitten. Je komt in beeld. Morgen op straat herkennen ze je. Bij de groenteboer wordt er met ontzag naar je gekeken. Je was op tv.  In de supermarkt mag je voor je beurt aan de kassa betalen.
Je bent een bekende Nederlander!

We moeten dit accepteren. Wat moet je anders.. Maar toch: Vuilnisman! Mag deze zak ook mee!!!
.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten